Czy włoskie kluby są w stanie nadążyć za Europą?

Zeszłoroczne starcia Interu z Szachtarem w Lidze Mistrzów można było śmiało określić jako wyjątkowo pechowe dla Nerazzurrich. Piłkarze Antonio Conte łącznie trafili trzy razy w poprzeczkę, zmarnowali kilka znakomitych okazji, Lautaro Martinez nie trafił nawet na pustą bramkę, a Anatolij Trubin bronił w spektakularny sposób. Wygrana choćby w jednym z tamtych dwóch meczów dałaby Interowi awans do fazy pucharowej po trzech latach oczekiwania. Gdy mediolańczycy po raz kolejny trafili na ukraiński zespół, było jasne, że trzeba tamtą plamę zmazać. Szanse na to były duże. Ekipa Inzaghiego w sześciu pierwszych kolejkach Serie A strzeliła 20 goli, kilka dni wcześniej poszła na wymianę ciosów z Atalantą i zremisowała 2:2, a skuteczni na starcie sezonu byli Edin Dzeko i Lautaro Martinez.

• Włoskie kluby będą miały wkrótce problemy, jeśli nie zmienią podejścia do gry?
• Piotr Dumanowski i Dominik Guziak z Eleven Sports podają statystyki, które mogą być niepokojące dla klubów Serie A
• Trener Milanu Stefano Pioli zwrócił uwagę na problem, który dotyka drużyn z ligi włoskiej

Inter Mediolan znowu nieskuteczny

Komentując spotkanie rozgrywane w Kijowie dwa razy przecieraliśmy oczy ze zdumienia. Pierwszy raz w 16. minucie, gdy Nicolo Barella trafił w poprzeczkę – nie wierzyliśmy, że to mogło się zdarzyć w trzecim meczu z Szachtarem. Drugi raz, gdy zorientowaliśmy się, że Inter zamiast atakować i szukać kolejnych okazji na przełamanie, po prostu oddał inicjatywę. Nie poznawaliśmy zespołu, który 10 dni wcześniej miażdzył Bolognę 6:1, a później wypunktował Fiorentinę, odbierając jej chęć do gry. Nerazzurri mogli jeszcze objąć prowadzenie, gdyby Edin Dzeko z trzech metrów trafił w bramkę, ale w drugiej połowie – poza krótkim zrywem i paradami Pjatowa w końcówce – mistrzowie Włoch spacerowali po boisku. Sił starczyło im tylko na mocny początek i koniec meczu.

Ale brak sił na walkę przez 90 minut przeszkadzał nie tylko Interowi. Po przegranym 2:3 spotkaniu z Liverpoolem Stefano Pioli narzekał, że jego zawodnicy też nie nadążali za tempem gry. Trzeba oddać Milanowi, że rywalizował z zespołem dużo groźniejszym i grającym w najintensywniejszej lidze w Europie. Został zasypany gradem strzałów, a i tak schodził na przerwę prowadząc 2:1. Porażka na Anfield była jednak nieuchronna. Cztery dni po tym starciu Milan zremisował z Juventusem, a po meczu Stefano Pioli podzielił się z dziennikarzami dość niepokojącą refleksją.

Trener Milanu bije na alarm

– Efektywny czas gry wynosił dziś tylko 48 minut. Za dużo jest dyskutowania, gra jest zbyt często przerywana. To nasza wina, często tracimy czas na protesty, sędziowie ciągle przerywają grę. To potem robi różnicę w Europie. Jeśli chcemy rywalizować z najlepszymi, rzeczywisty czas gry musi być dłuższy.

• Czytaj także: “Mecze bez taktyki”. Ta liga zwariowała

48 minut, czyli dobrych kilka minut poniżej średniej, która na początku sezonu w Serie A wynosiła 54 minuty i 20 sekund. Miesiąc temu hiszpańska Marca alarmowała, że po pierwszych spotkaniach nowych rozgrywek LaLiga efektywny czas gry na Półwyspie Iberyjskim wynosił średnio niecałe 51 minut, a wszystkiemu winne były duża liczba fauli, interwencji sędziów, konsultacji z VAR-em. Być może powoli staje się to zjawiskiem globalnym, spotęgowanym właśnie używaniem VAR-u oraz napiętymi terminarzami zespołów z czołowych lig, a więc też brakiem sił na grę z dużą intensywnością. 

Problem w tym, że w samej Serie A w ostatnich latach liczba zespołów spoza czołówki tabeli, które wyspecjalizowały się w jak najkrótszej grze w piłkę, jest coraz większa. Pomijamy już ekipy pokroju Benevento, które grając z ligową czołówką starało się skracać realny czas gry do minimum i sprawiać, że rywale więcej czasu spędzali za bandami reklamowymi szukając piłki wybitej na aut. Sposobem na takie zespoły były po prostu zabicie meczu 2-3 golami w pierwszej połowie, gdy sił było pod dostatkiem. Jednak szybkie wbicie 2-3 goli Udinese już tak prostą sztuką nie jest (choć udało się to w tym sezonie Napoli). A zespół z Friulii w ostatnich latach na rozgrywaniu meczów bez grania w piłkę zapewniał sobie miejsce daleko od strefy spadkowej. Oczywiście Udinese potrafiło świetnie kontrować, wygrywać wiele pojedynków fizycznych, ale bronienie korzystnego wyniku od 50. minuty też zdarzało się często. Domowe remisy 0:0 z Interem i 1:1 z Atalantą, czyli dwoma najskuteczniejszymi zespołami w zeszłym sezonie, na pewno nie zostały wywalczone grą od bramki do bramki przez 90 minut. Ktoś powie, że ta “choroba” nie powinna udzielać się zespołom z ligowego topu, ale Inter, Milan czy Juventus więcej meczów w sezonie rozgrywają jednak z ligową szarzyzną, która chce w jakikolwiek sposób urwać punkty lepszym. W efekcie meczów toczonych na wysokich obrotach po prostu może im brakować.

Wracając do Stefano Piolego, szkoleniowiec Milanu ostatnio stwierdził, że chciałby wprowadzenia trzech nowych reguł, które mogłyby pomóc zwiększyć efektywność gry. Jego zdaniem zakaz powrotu na własną połowę, gdy przekroczy się z piłką linię środkową, mógłby zmusić zespoły do bardziej ofensywnej gry. Poza tym zegar powinien zostać zatrzymany, gdy piłka opuści boisko, a szkoleniowcy powinni mieć możliwość poproszenia o krótką przerwę w dowolnym momencie pierwszej połowy. Drugi z pomysłów pojawiał się już w przeszłości, trzeci z nich możemy oglądać zwykle na początkach sezonów, gdy sędziowie zarządzają przerwę na nawodnienie. Jednak pierwszy, także zaczęrpnięty z koszykówki, zapewne sprawiłby, że większa liczba akcji kończyłaby się strzałami, zamiast wycofaniem piłki do ustawionych daleko z tyłu obrońców. Oczywiście to tylko piłkarskie science fiction i trudno się spodziewać, by ktoś w najbliższym czasie poważnie rozważał przyspieszenie gry przez zmianę przepisów. 

Szkoleniowiec Milanu na pewno nie jest osamotniony w walce o jak największą efektywność grania w piłkę, a gdybyśmy mieli wskazać jego cichego sojusznika, byłby nim z pewnością Vincenzo Italiano. Tyle, że jego Fiorentina grająca w piłkę szybko i intensywnie już raz w tym sezonie mocno się na tym przejechała. W starciu z Interem huraganowe ataki Violi w pierwszej połowie sprawiły, że w drugiej części meczu sił na obronę jednobramkowego prowadzenia zabrakło. Jednak już takie nastawienie do gry sprawia, że po ewentualnym awansie do europejskich pucharów Fiorentiny być może obejrzymy kolejny po Atalancie włoski zespół, który będzie stać na pozbawioną kalkulacji szybką i efektywną grę. Grę, która La Dei w zeszłym roku pozwoliła wygrać nawet na Anfield.

Piotr Dumanowski i Dominik Guziak, Eleven Sports