US Lecce

US Lecce to włoski klub powstały już w 1908 roku. Swoją siedzibę ma w regionie Apulii, a domowe mecze rozgrywa na Stadio Via del mare, mogącym pomieścić ponad 30 tysięcy kibiców. Po spadku z Serie A w 2006 roku raczej sporadycznie występuje na najwyższym szczeblu rozgrywek we Włoszech i jest zespołem z pogranicza pierwszej oraz drugiej ligi.

US Lecce – podstawowe informacje

US Lecce – historia klubu

Lecce powstało 15 marca 1908 roku choć początkowo nosiło nazwę Sporting Club i oprócz piłki nożnej zrzeszało sekcję kolarstwa i lekkiej atletyki. Pierwszym prezydentem klubu był Francesco Marangi, zespół kojarzony był z czarno-białymi barwami i głównie funkcjonował w obrębie swojego regionu. Na początku lat ‘20. działalność klubu została tymczasowo zawieszona i dopiero 16 września 1927 roku miała miejsce reaktywacja pod aktualną nazwą Unione Sportiva Lecce. Rządy objął Luigi Lopez Rojo i zmieniono barwy na żółto-czerwone, a klub dostał się na szczebel centralny. W kolejnym sezonie klub z Apulii awansował do Serie B, gdzie stanie się regularnym członkiem ligi aż do połowy lat ‘50. z krótkimi epizodami w Serie C w międzyczasie.

Stały bywalec Serie C

W 1955 Lecce wylądowało w Serie D skąd wydostało się po dwóch sezonach, ale na o wiele dłużej utknęło na trzecim poziomie rozgrywkowym. Dopiero w połowie lat ‘70. Salentini zaczęli się liczyć w walce o awans i stali się potentatem Serie C. To właśnie w 1976 roku Lecce świętowało jeden z najlepszych sezonów w swojej historii, kiedy to zajęli 1. miejsce w lidze, awansując tym samym do Serie B i zdobyli Puchar Włoch Serie C jednocześnie, jako pierwsza włoska drużyna. Zespół ugruntował swoją pozycję na zapleczu włoskiej ekstraklasy, a nowym prezesem został Franco Jurlano. Dla niego cel był jasny – awans do Serie A.

Debiut w Serie A

Po raz pierwszy do Serie A ekipa Lecce dostała się po sezonie 1984/85, kiedy zajęła 2. miejsce i zapewniła sobie awans. 22.09.1985 zostaje odnowiony stadion Via del Mare, ale na tym obiekcie żółto-czerwoni nie są w stanie się utrzymać w najwyższej lidze. Przez pewien okres balansują pomiędzy Serie A i B, żeby na dłużej osiąść w elicie w 1988 roku. To właśnie wtedy osiągają swój najlepszy wynik i zajmują w sezonie 88/89 9. miejsce w Serie A. Później Lecce stało się zespołem drugiej połowy tabeli i walczyło o przetrwanie, aż w połowie lat ‘90. przyszło załamanie klubowej sytuacji.

Klub yo-yo

Lecce spadło do Serie B, gdzie w sezonie 94/95 zajęło ostatnie miejsce i zostało zdegradowane do 3. ligi. Co ciekawe po dwóch spadkach z rzędu, Salentini zanotowali dwa kolejne awanse i wrócili do elity. Tam jednak nie potrafili się zadomowić na dłużej i stali się klasycznym przykładem “klubu yo-yo”. Najbardziej było to widoczne w pierwszej dekadzie XXI. wieku, kiedy to Lecce naprzemian zaliczało awanse do Serie A i spadki do Serie B. Brakowało wyraźnej stabilizacji, bo najdłużej udawało im się występować przez trzy sezony z rzędu w najwyższej klasie rozgrywkowej.

Degradacja dyscyplinarna i odbudowa

Miało się to zmienić po 2010 roku, kiedy to Lecce po raz 1. w swojej historii wygrało rozgrywki Serie B. Trener Luigi de Canio poprowadził zespół do awansu, a potem utrzymał go w Serie A. W 2012 tradycji stało się jednak zadość i Salentini pożegnali się z ligą. Po tym sezonie Lecce zostało zdegradowane do Serie C za udział w aferze korupcyjnej. Klub przejął nowy prezes – Savino Tesoro i podejmuje się zadania odbudowy US Lecce. Zespół rok w rok zajmuje czołowe miejsca w tabeli, ale nie może awansować do Serie B. Właściciele klubu się zmieniają, ale żaden właściciel nie jest w stanie zmienić klubu. Sytuacja zmienia się w sezonie 2017/2018.

Walka o Serie A

Prezydentem Lecce zostaje Saverio Sticchi Damiani i we wrześniu 2017 zespół powierza trenerowi Fabio Liveraniemu. Decyzja okazuje się być strzałem w dziesiątkę, ponieważ klub wygrywa rozgrywki Serie C, a w następnym sezonie Serie B zajmuje 2. miejsce, dzięki czemu błyskawicznie wraca na szczyt ligowej hierarchii. Jemu także nie udaje się jednak utrzymać zespołu w Serie A i ich wspólne drogi w końcu się rozchodzą. W kolejnym sezonie zespół pod wodzą Eugenio Coriniego kwalifikuje się do baraży o awans, ale tam przegrywa z Venezią. Wreszcie klub przejmuje Marco Baroni, który w przeszłości reprezentował Lecce na boisku. Jako trener poprowadził drużynę do 2. triumfu w Serie B i upragnionego awansu.

Symbole i derby

Drużyny US Lecce grają w strojach w żółte i czerwone pasy, co nawiązuje do kolorów znajdujących się w herbie miasta. Zawodnicy i kibice klubu są określani jako Salentini lub Giallorossi, choć ten drugi przydomek częściej używa się w kontekście zespołu AS Roma. Oficjalnym hymnem Lecce jest “Giallorossi per Semper” skomponowany przez Gioy Rielliego. Symbolem Lecce jest wilczyca pod dębem ostrolistnym, co jest charakterystyczne dla regionu Apulii.

Główna rywalizacja toczy się z inną drużyną piłkarską z Apulii – S.S.C. Bari. Mecze derbowe pomiędzy tymi ekipami nazywane są Derby di Puglia. Z drugiej strony kibice Lecce mają zawartą zgodę z fanami Palermo.

Znani piłkarze w US Lecce

W sezonie 1990/1991 trenerem US Lecce był Zbigniew Boniek. Poprowadził on zespół do 15. miejsca w Serie A, co nie pozwoliło na utrzymanie się w najwyższej lidze i klub spadł do Serie B. Salentini mieli też w swoich szeregach wielu ciekawych piłkarzy, którzy mieli wpływ na kształt Lecce.

Antonio Conte – uznany włoski menedżer urodził się i wychował w Lecce i to właśnie tu rozpoczął swoją karierę zawodniczą. W żółto-czerwonych barwach rozegrał ponad 80 spotkań w latach 85-91.

Massimo Oddo – mistrz świata z 2006 roku. Do Lecce trafił na zasadzie wypożyczenia z AC Milan i był to jego ostatni klub w profesjonalnej karierze. Występował w sezonie 2011/2012, ale nie pomógł drużynie w utrzymaniu.

Fabrizio Miccoli – przychodził do Lecce w 2013 roku jako ikona Palermo. Urodził się w miejscowości Nardò, położonej obok Lecce, więc dla niego był to powrót w rodzinne strony na zakończenie kariery, gdy żółto-czerwoni występowali w 3. lidze.

Graziano Pellè – wychowanek Lecce, który nigdy tak naprawdę nie przebił się w tym klubie. Wchodził do zespołu, gdy ten walczył o utrzymanie w Serie A i nie miał wielu okazji do gry. Wyjechał stąd w 2007, gdy drużyna spadła do 2. ligi.

Javier Chevantón – reprezentant Urugwaju jest najlepszym strzelcem Lecce w rozgrywkach Serie A (32 gole). To tu zaczynał swoją europejską przygodę i zdobył łącznie dla Lecce 58 bramek w 122 meczach.

Luis Muriel – podobnie jak Oddo wypożyczony do Lecce w sezonie 11/12. Kolumbijczyk strzelił 7 goli w 29 meczach i nie uchronił zespołu przed spadkiem do Serie B.

Juan Cuadrado – wypożyczony z Udinese w sezonie 11/12 razem z Murielem. Zanim reprezentant Kolumbii zaczął błyszczeć w Serie A, rozegrał dla Lecce 33 mecze, w których trzykrotnie trafiał do siatki.

Sukcesy US Lecce

Jeśli chodzi o klubowe sukcesy US Lecce w Serie A, możemy wymienić tylko zajęcie 9. miejsca w sezonie 1988/1989. Był to najlepszy wynik tej drużyny w najwyższej klasie rozgrywek. Lecce może się za to pochwalić dwukrotnym wygraniem Serie B, w której zajmowała 1. pozycję w 2010 i w 2022 roku. Łącznie aż dziesięciokrotnie Lecce uzyskiwało promocję do Serie A, dzięki czemu jest pod tym względem w czołówce włoskich klubów. W swojej gablocie Salentini mają jeszcze cztery puchary za triumfy w Serie C w latach 1946, 1976, 1996 i 2018. Na tym poziomie zdobyli również Coppa Italia Serie C w 1976 roku.

US Lecce – terminarz i wyniki

US Lecce – skład i statystyki piłkarzy

US Lecce – najlepsi strzelcy drużyny w Serie A