Juventus FC

Juventus FC, nieoficjalnie znany również jako Juve, od dawna jest jednym z najlepszych włoskich klubów piłkarskich z siedzibą w Turynie. Włoskie słowo Juventus oznacza „młodość”. Klub nosi również kilka pseudonimów w kraju: „Stara Dama”, „Dziewczyna Włoch” „Biało-Czarni” lub „Zebry”.

Juventus FC – podstawowe informacje

Juvents – historia klubu

W XIX wieku Turyn był małym miastem, aż do powstania fabryk w latach siedemdziesiątych wieku. W wyniku zamożności lokalnych kupców pod koniec wieku powstał pierwszy klub piłkarski w Turynie -Juventus. W chwili powstania 1 listopada 1897 r. Nosił nazwę Sport-Club Juventus. Czarno-białe paski, które dziś kojarzą się przede wszystkim z Juventusem bardziej niż jakikolwiek inny klub piłkarski, w rzeczywistości mają swoje korzenie w Anglii i jednym z pierwszych klubów piłkarskich – Notts County. Na początku XX wieku, kiedy drużyna musiała wymienić wyprane różowe koszulki, jeden z angielskich zawodników został poproszony o zorganizowanie czegoś ze swojego rodzinnego kraju. Koszule, które przyjechały, były replikami właśnie Notts County. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych czołową firmą był Fiat, a ludzie z biednych południowych Włoch masowo przeprowadzali się do Turynu w poszukiwaniu pracy. Turyn stał się miastem przemysłowym i ta okoliczność historycznie dobrze współgrała z sukcesami piłkarskimi lokalnych drużyn.

Największe osiągnięcia Juventusu

Juventusowi udało się wygrać 59 oficjalnych zawodów, czyli więcej niż jakakolwiek inna włoska drużyna piłkarska. Spośród nich 48 zwycięstw pochodzi z zawodów krajowych, a 11 z oficjalnych zawodów międzynarodowych. W szczególności klub wygrał 34 razy Scudetto (mistrzostwo ligi), 2 razy Ligę Mistrzów UEFA, 10 razy Coppa Italia, 2 razy Puchar Interkontynentalny, 3 razy Ligę Europy UEFA oraz 2 razy Superpuchar UEFA.

Afera „Calciopoli”

Juventusowi udało się spędzić większość swojej historii w Serie A, z godnym uwagi wyjątkiem w sezonie 2006/07. Z powodu skandalu w Calciopoli, Juventusowi odwołano dwa Scudetto z 2005 i 2006 roku, a zespół został wysłany do Serie B. Pomimo dziewięciopunktowej redukcji Juventus wrócił do Serie A i wkrótce znów był dominującą siłą w najwyższej klasie rozgrywkowej. W 2010 roku Juventus zdominował włoską piłkę klubową w sposób, który nie ma sobie równych. Wygrali każde kolejne Scudetto od sezonu 2011/12, aż do końca dekady.

Trzyletnia przygoda Zbigniewa Bońka

Zbigniew Boniek jest jednym z najwybitniejszych polskich piłkarzy w oraz należy do grona stu najlepszych piłkarzy w historii piłki światowej (ranking obejmuje tylko piłkarzy obecnie żyjących). Trzeci piłkarz Europy 1982 w plebiscycie czasopisma France Football. Został również wybrany do drużyny gwiazd Mistrzostw Świata 1982.

Obok Rossiego i Platiniego stanowił jeden z filarów słynnego Juventusu Turyn w latach 80. XX wieku. Był nazywany “pięknością nocy”, ponieważ najlepsze występy notował w meczach rozgrywanych przy sztucznym oświetleniu. Grając w Juventusie stał się uczestnikiem pamiętnego spotkania finałowego Pucharu Europy w 1985 na Heysel w Brukseli, gdzie przed spotkaniem doszło do zamieszek, w wyniku których śmierć poniosło 39 kibiców.

Era Lippiego

W 1994 roku Juventus upomniał się o usługi Marcello Lippiego. Nominacja nieznanego szkoleniowca, który nie mógł pochwalić się żadnymi sukcesami, wzbudziła niezadowolenie kibiców i konsternację wśród dziennikarzy. W pierwszym sezonie pracy w turyńskim klubie Lippi zdobył mistrzostwo i Puchar Włoch, a także doprowadził “Blanconerich” do finału Pucharu UEFA, w którym ulegli po dwumeczu (0:1, 1:1) Parmie. Rok później Juventus pierwszy raz od jedenastu lat triumfował w rozgrywkach o Puchar Mistrzów. W tamtej drużynie grali m.in. bramkarz Angelo Peruzzi, obrońcy Ciro Ferrara i Gianluca Pessotto, pomocnicy Antonio Conte i Francuz Didier Deschamps, a w ataku 22-letni Alessandro Del Piero; piłkarze, którzy przez kolejne lata decydowali o obliczu jedenastki ze Stadio del Alpi. Lippi awansował do finału Ligi Mistrzów jeszcze trzykrotnie – w 1997, 1998 i 2003, ale wówczas przeszkodą nie do pokonania okazywały się Borussia Dortmund, Real Madryt i A.C. Milan. Bilans tytułów mistrza kraju zamknął na pięciu zwycięstwach. Na początku 1999 roku po dwudziestu kolejkach sezonu 1998-99 po czterech latach owocnej pracy złożył dymisję.

Pierwsze najdroższe transfery

W 2001 roku klub ustanowił rekord świata, sprzedając Zinedine Zidane do Realu Madryt za około 75 milionów euro, co było najdroższym transferem w tamtym czasie. W tym samym roku klub ustanowił także rekord najdroższego transferu dla bramkarza w momencie, gdy zapłacił za Gianluigiego Buffona 45 mln euro.

Kolejny Polak w szeregach Starej Damy

19 lipca 2017 podpisał czteroletni kontrakt z Juventusem. Szczęsny według planów, w pierwszym sezonie miał być zmiennikiem i uczniem Gianluigiego Buffona, aby za rok zastąpić go w klubie. Zamiar zakończenia kariery przez włoskiego bramkarza spowodował, że Szczęsny został określony przez media jego długoterminowym następcą

Sezon rozpoczął jako rezerwowy. W nowym klubie zadebiutował 9 września 2017 zachowując czyste konto w wygranym 3:0 meczu 3. kolejki Serie A z Chievo Verona.

Po odejściu z klubu Gianluigiego Buffona, Szczęsny przejął po nim bluzę z numerem „1” i sezon 2018/19 rozpoczął jako podstawowy bramkarz Juventusu. Wówczas strzegł bramki Starej Damy jak natchniony. Dotarł z Juve do ćwierćfinału Ligi Mistrzów i większości, dzięki zasługom Polaka klub z Turynu przechodził przez wcześniejsze fazy turnieju.
W 2019 kiedy do klubu powrócił Buffon, Wojciech Szczęsny zaproponował mu oddanie numeru „1”. Włoch podziękował za propozycję jednak nie przyjął jej twierdząc, że jedyną słuszną rzeczą jest, by podstawowy bramkarz grał z jedynką.

Historia współczesna i pożegnanie Del Piero

W lecie 2011 roku do klubu przybył Antonio Conte. Były piłkarz Bianconerich nie był owacyjnie witany przez kibiców Starej Damy, dla których jawił się jako nowy Ciro Ferrara – człowiek związany z klubem ale bez doświadczenia trenerskiego i większych sukcesów na tym polu. Przed rozpoczęciem sezonu nastąpiło to, na co wszyscy kibice czekali ponad dekadę – otwarcie nowego stadionu Juventusu. Piękna ceremonia przykuła oczy całego świata. Nowy Juventus, którego mózgiem został Andrea Pirlo od początku zachwycał kibiców. Stara Dama nie wygrywała przekonująco, często dzieliła się punktami z rywalami, ale nigdy nie przegrywała. Po kilku miesiącach kibice uwierzyli, że Conte może przywrócić Juventus na należne miejsce.

Na kolejkę przed końcem Juventus w Trieście grał z Cagliari, a Milan w derbach z Interem. Piłkarze Conte pewnie pokonali rywali, tymczasem słaby w tamtym sezonie Inter niespodziewanie ograł Milan. W Trieście, w Turynie oraz w setkach innych miejsc na świecie gdzie kibice Juventusu oglądali mecz, wybuchła prawdziwa euforia. Stara Dama po sześciu ciężkich latach wróciła na tron, zdobywając swoje 30 scudetto w historii. Nikt nie przejmował się odebranymi przez sąd przy zielonym stoliku tytułami, każdy kibic Bianconerich, a także zawodnicy i zarząd świętowali głośno na ulicach Turynu odliczając od 1 do 30. Tydzień później Juventus zakończy sezon Serie A z kolejnym zwycięstwem na koncie, co oznaczało cały sezon ligowy bez porażki, pierwszy w historii Juventusu. Kibice Starej Damy pożegnali Alessandro Del Piero, dla którego mecz z Atalantą był ostatnim w barwach Starej Damy na własnym stadionie. Kapitan Juventusu okrasił swoje pożegnanie piękną bramką.

Allegri historyczny zbawca Juve, który sprowadził Cristiano Ronaldo

Max Allegri ulepszył i tak dobrze funkcjonującą już maszynę stworzoną przez Antonio Conte i zgarnął kolejne mistrzostwo kraju. Ekipa w której grali między innymi Pogba, Pirlo, Vidal czy Tevez, ze słynnym BBC (Barzagli-Bonucci-Chiellini) zameldowała się w finale Ligi Mistrzów 2015. Niestety w decydującym spotkaniu Juve uległo Barcelonie przegrywając (1:3). Kolejne lata to nieustające pasmo sukcesów, zwłaszcza we Włoszech. Juventus seryjnie zdobywał kolejne mistrzostwa oraz puchary kraju, w 2017 roku po raz kolejny dochodząc do finału najważniejszych klubowych rozgrywek w Europie. I tym razem jednak Starej Damie nie udało się podnieść upragnionego trofeum, przegrywając w Cardiff z Realem (1:4). Stara Dama w latach kolejnych rządów Andrei Agnelliego rosła w siłę pod każdym względem. W 2018 roku udało się coś, czego nikt się nie spodziewał. Do klubu trafił uważany przez wielu za najlepszego piłkarza w historii Portugalczyk Cristiano Ronaldo, za którego Stara Dama zapłaciła około 100 milionów euro.

W lecie 2019 roku, przygoda Allegriego w Turynie dobiegła końca. Włoski trener dobył ze Starą Damą aż jedenaście trofeów, pięć razy sięgając po Scudetto, cztery razy po puchar Włoch oraz dwa razy triumfując w superpucharze. Jego miejsce zajął były szkoleniowiec Napoli – Maurizio Sarri, a po krótkim czasie zastąpił go Andrea Pirlo. Czas pracy tego drugiego przyniósł ogromne rozczarowanie. Sezon 2020/21 oznaczał dla Juventusu koniec wspaniałej serii dziewięciu mistrzostw z rzędu oraz ciężką walkę o awans do Ligi Mistrzów, zakończoną ostatecznie powodzeniem. Kibice Bianconerich musieli zadowolić się zdobyciem Pucharu Włoch.

Lato 2021 roku było momentem zmian. Z klubu odszedł Ronaldo, który dołączył do Manchesteru United. Z zadaniem odbudowy potęgi Juventusu powrócił za to Massimiliano Allegri. W styczniu 2022 roku Stara Dama dokonała dopięła kolejny wielki transfer, podpisując kontrakt ze wschodzącą gwiazdą światowej piłki, Dusanem Vlahoviciem.

Juventus FC – terminarz i wyniki

Juventus FC – skład i statystyki piłkarzy

Juventus FC – najlepsi strzelcy drużyny w Serie A